Een nieuw jaar

Het is maandag 3 januari en ik moet even afkicken van alle gezelligheid. De kerstversiering hangt nog, but the party is over

Jarenlang zag ik tegen de maand december op, omdat ik altijd afhankelijk was van mijn planner om met de feestdagen vrij te kunnen hebben. “Werken met de feestdagen hoort nu eenmaal bij dit bedrijf”, werd er dan bestraffend gezegd, als ik weer eens mopperde. Yeah, I know, maar dat troostte mij nooit. Nu had ik daar dus voor het eerst niets meer mee te maken en dat beviel me prima!
En, zoals het er nu voor staat, ben ik zelfs eindelijk eens vrij tussen Nieuwjaar en Kerst, oud geintje, haha

Mijn vriendin Jolanda had twee weken vakantie en ik ervoer de afgelopen tijd ook als zodanig. Alsof ik ook vakantie had

Zonder baan heb je vreemd genoeg ook geen vrije weken meer, geen snipperdag, niet eens even een uurtje pauze, aangezien deze begrippen gerelateerd zijn aan die bijzondere tijdsinvulling, die werk heet.
Het gelukzalige gevoel om even de tijd voor jezelf te hebben overvalt me niet meer. Dit alles is een kwestie van bewustzijn, leer ik mijzelf

Nu iedereen FaceBook weer even achter zich laat met de opmerking “Weer aan de slag” of zoiets, ben ik me zeer bewust van het feit, dat ik ook vandaag weer vrij ben. “Vrij”, maar zo voel ik dat dus niet

Op het werk was de eerste week van januari er altijd 1, waarin je iedereen weer “voor het eerst “ tegenkwam en waarin ik probeerde te onthouden, wie ik al gehad had met mijn oprechte “Gelukkig NieuwJaar”, “De beste wensen” en “Al het goede” om maar een beetje te varieren op hetzelfde thema. Altijd gemeend, maar na een paar dagen ook wel weer genoeg.
“Mag ik je nog de hand schudden”? “Jawel, na een week houd ik er mee op, maar voor jou maak ik een uitzondering, hoor”. Cliché werkgrapjes

Het zijn ongeschreven wetten, die we volgen. Elke dag “goeiemorgen” en elk jaar een keer “Happy NewYear”, je kunt er niet onderuit en zo hoort het ook, hoewel we ons er ook in 1 keer van af zouden kunnen maken door elke pasgeboren baby „Prettig leven” te wensen...

Voor het eerst maak ik dat alles niet mee. Daarentegen kwam ik nu mijn onderbuurman tegen en met hem voltrok het proces precies zoals beschreven; gelukwensen aan elkaar en een praatje. Die buurman had ik niet ontmoet, als ik op mijn werk was geweest, denk ik dan maar. Het verschuift

Mijn sociale leven is verschoven naar mijn huis en naar het cafe. Niet noodzakelijk met drank trouwens; ik ga ook vaak gewoon even in de pub koffie drinken met mijn maten om bij te praten. Dit is geen verantwoording afleggen, maar toch…haha.
“Thuis zitten” is, wat alcohol betreft, overigens wel gevaarlijk voor notoire innemers … I deal with it, ook al heb ik genoeg hobby’s

6 van de 38 maanden uitkering zijn al weer voorbij, het gaat hard. Morgen heb ik een adviesgesprek met een school. Ik denk er over na om een opleiding te gaan volgen. Nadere details zullen spoedig volgen, maar ik zou het wel prettig vinden om weer “verplichtingen” te hebben, hoe gek dat misschien ook klinkt uit mijn mond.
Ik, die zo vrij wilde zijn, haha

Zoals ik al in een eerder blog vertelde, heb ik altijd gedroomd over “totale vrijheid” (whatever that should be). Na een half jaartje studeren op dit begrip, ben ik er nog steeds niet uit, hoe die vrijheid er uit zou moeten zien, maar ik vermoed, dat een opleiding weer wat meer inhoud zou geven aan mijn leven

Moet dat dan : “inhoud”? Tuurlijk, dat weet iedereen, alleen… is dat dmv. werk, je gezin, je kinderen, je hobby’s, de computer, social networks, je filosofieën, de kroeg? Een combinatie van al die zaken, waarschijnlijk. Ik trap hier een paar open deurtjes in, geloof ik, maar het zijn de gedachtensprongetjes, waar ik me momenteel mee bezig houd

Wat zal het nieuwe jaar mij brengen, geen idee, maar ik ben heel benieuwd. Hoe zal het mijn dierbaren vergaan? Hoe zullen mijn relaties met oud-collega’s zich ontwikkelen? Heb ik echt afscheid genomen van de tv-wereld, waar ik 31 jaar vertoefde?
Hoe zal het met mijn bejaarde ouders verder gaan?
Zal ik alsnog gevraagd worden om te komen freelancen in mijn oude vak en hoe zal ik daar mee omgaan?
Gaat het mijn jongste broer lukken om op zichzelf te wonen? Zal hij weer met me om willen gaan? En kan ik dat nog?

Ook dit jaar zal weer veel zorgen met zich meebrengen, maar natuurlijk ook weer een mooie lente en veel prettige ontmoetingen met mooie mensen, denk ik, hoop ik, (Deo volente, Inshalah, etc… :-)

Op het eerder genoemde FaceBook stromen inmiddels de hartverwarmende en bemoedigende woorden binnen na mijn cri du coeur (niet iedereen is kennelijk aan het werk ;-), merci mes amies!

Ik wens een ieder een gezonde, voorspoedige en bevredigende, harmonieuze toekomst


Ok, ik ga meer weer eens verder met mijn boek, tijd zat!

Willem

Link :
FaceBook „cri du coeur"